Rozwój

Witajcie! Przedstawiam Wam moją nową przestrzeń, miejsce na przemyślenia, relacje z podróży, informacje o książkach, ciekawostkach i na wiele innych spraw. Postanowiłam kontynuować pisanie bloga pod swoją domeną, co wiąże się z większa odpowiedzialnością i stanowi duże wyzwanie, jednak – kto nie idzie do przodu, ten się cofa, dlatego też możecie czytać i podziwiać kolejny krok jaki zrobiłam w rozwoju mojego blogowego pisania.

Czytajcie, oglądajcie, dzielcie się ze mną swoimi uwagami i wskazówkami. Będzie mi bardzo miło, gdy zostawicie jakiś ślad po sobie.

A teraz zapraszam na tekst, dawno nie było nic nowego ze względu na przenoszenie bloga i ogarnianie jego szaty graficznej. Przesyłam wielkie podziękowania dla A., bez którego całe przedsięwzięcie by się nie udało:)

***scenariusz

Scenariusz na życie

Zdążyłaś już zapytać, poczuć zażenowanie, poczucie winy.

Usłyszałaś słowa odpowiedzi,- że nie, że, po co, nie jesteś tego warta, nie potrzebujesz aż tyle, nie powinnaś!

Poczułaś się niechciana, niepotrzebna, nie na miejscu. Każde zdanie prześledziłaś w swojej głowie, obróciłaś w każdą możliwą stronę, strach, ból i obwinianie czekały za rogiem. Wewnętrzny krytyk ciągle podrzucał nowe pomysły – na to, jaka jesteś beznadziejna, nijaka, nieważna. Mimo, że żadnego z tych ostrych słów nie usłyszałaś, zdążyłaś przeżyć całą sytuację….w swojej głowie.

Ile razy zrezygnowałaś z zadania pytania, podzielania się opinią, przedstawienia swoich poglądów? W myślach ułożyłaś już scenariusz, że nikt nie będzie chciał tego słuchać, że to, co myślisz jest niepoważne, mało profesjonalne, nieciekawe, banalne (tu dopisz sobie swój przymiotnik). We własnej głowie stwierdziłaś, że ktoś na pewno nie pożyczy Ci książki, słuchawek, nie poświęci czasu, nie posłucha, co masz do powiedzenia. Inni Cię odrzucą, skrytykują, oskarżą.

On nie dzwoni – tu wpisz powód – bo Cię nie lubi, już go nie interesujesz, ma ciekawszych znajomych – więc Ty też nie dzwonisz. Bo, po co? Znasz już odpowiedź, przewidziałaś reakcje, wiesz dobrze jak to się skończy, w końcu to Ty trzymasz pióro, które pisze Twoje życie. To Ty tworzysz zakończenia.

Po co masz próbować, wystawiać się na ryzyko odmowy, porażki czy śmieszności, jeśli już oceniłaś każde swoje słowo, ocenzurowałaś myśli, przeanalizowałaś swoje zachowania i wiesz, Ty po prostu WIESZ, co kto odpowie, jak się zachowa i jak będzie.

Może nieświadomie, a jednak kreujesz swoją rzeczywistość pozbawioną doświadczeń, ale i strachu. Wygodnie Ci w niej, choć płaczesz w poduszkę, myśląc o okazjach, jakie przepadły, o zdarzeniach, jakie Cię ominęły.

Nie rozmawiaj z głową

scenariusz2

,,Rozmową z własną głową” to kierowanie się własnymi poglądami, schematami poznawczymi, których wyuczyliśmy się na podstawie przeszłych doświadczeń, wysłuchanych opinii, wszelkich możliwych zdarzeń, w których miały miejsce interakcje z innymi. Często dzieje się tak, że boimy się podjąć z kimś rozmowę ze strachu, że nas odrzuci lub oceni. Dlatego sami prowokujemy sytuacje, w których nasze obawy się sprawdzą. Tak selekcjonujemy informacje by pasowały do naszego schematu, ta selektywność uwagi ma potwierdzić nasze poglądy, nie ważne, że odbiegają od rzeczywistości. Jesteśmy we władaniu lęku, który nie pozwala na nowe doświadczenia.

 

Nie pisz scenariusza, życie zrobi to za Ciebie! Zaryzykuj, daj się zaskoczyć. Własne doświadczenia uczą, nawet te bolesne, a z porażki da się wyciągnąć wnioski.

scenariusz 12

 

Na koniec dowcip w temacie:

Pani Zajączek do swojego męża:

– Zajączku zobacz trzeba przyciąć żywopłot.

– Tak, kochanie pójdę po sekator i to zrobię.

Zajączek schodzi do garażu, patrzy a sekator popsuty. Pomyślał, pójdę pożyczyć od Misia.

W drodze do Misia myśli:

– Coś ten niedźwiedź dawno się nie odzywa. Może jakiś obrażony. Hmm ciekawe czy mi pożyczy ten sekator, jak go wczoraj widziałem to jakiś taki gburowaty był, może mu o coś chodzi. I on jest czasem taki nieprzyjemny, hmm może ja nie powinienem do niego iść po sekator.

Zajączek staje na progu domu Misia i dzwoni do drzwi.

Zdenerwowany krzyczy: – Ja wcale nie chce Twojego głupiego sekatora!

***

Napisane po przemyśleniach z treningu interpersonalnego ze Szkoły Trenerów

Zapisz

Droga do siebie

O mnie


PAULINA GAWORSKA-GAWRYŚ
Psycholożka, która zakochała się w pisaniu. Wielbicielka książek wszelakich, amatorka kawy oraz małych i dużych podróży. Wie, że warto czytać i chce do tego przekonać innych. Jeśli nie wiesz, co czytać, albo gdzie pojechać - dobrze trafiłeś!

Darmowy e-book

Facebook

This error message is only visible to WordPress admins
Error: No posts found.

Instagram

Instagram has returned invalid data.

Obserwuj mnie