Tytuł: Metro 2033
Autor: Dimitry Glukhovsky
Ilość stron: 591
Wydawnictwo: Insgnis
,,Ten, któremu starczy odwagi i wytrwałości, by przez całe życie wpatrywać się w mrok, pierwszy dojrzy w nim przebłysk światła” Chan
Świat Metra
Pochłonęłam ją w kilka wieczorów, strona po stronie wciągała bardziej, wraz z głównym bohaterem próbowałam przetrwać w Metrze, odnaleźć drogę do Polis i wypełnić misję. Metro 2033 Dimity’a Glukhovsky’iego sprawiło, że listopadowe wieczory poświęciłam na odkrywanie nowego postapokaliptycznego świata.
Książkę chciałam przeczytać już od bardzo dawna, ciekawiło mnie dlaczego tak dużo osób chwali sobie za równo autora, jak i skonstruowany świat Metra. Teraz już wiem. Zarówno narracja, jak i tempo opowiadanych wydarzeń jest bardzo dynamiczne. Każda strona niesie ze sobą nowe przygody, niecodzienne rozmowy. Jednak ,,Metro 2033” to nie tylko wartka powieść Sci-Fi, a także książka która skłania do refleksji nad kondycją ludzkości, społecznymi zachowaniami i mechanizmami jakimi rządzi się ludzkie społeczeństwo.
Metro 2033
Akcja powieści rozgrywa się w moskiewskim metrze, 20 lat po wojnie atomowej. Ocaleni ludzie stworzyli wśród mrocznych stacji metra swoiste przyczółki ludzkości. Znajdziemy tu i faszystów i rewolucjonistów owładniętych przywróceniem idei komunizmu, sekty wyznające specyficzne kulty czy ostatnie ostoje cywilizacji i kultury. Pajęczyna metra przypomina kontynent, na którym poszczególne frakcje tworzą własne autonomiczne państwa.
Na jednej z najdalej wysuniętej stacji mieszka główny bohater – Artem, jest on dwudziestoletnim młodzieńcem, który dostaje niezwykłą misje. Musi dostać się do Polis (centrum kultury, nauki oraz siedziby władz metra) i przekazać wiadomość o nadciągającym niebezpieczeństwie, które grozi całej ludzkości – Czarnych – nowej rasie, która atakuje macierzystą stacje Artema i dąży do opanowania kolejnych. Droga bohatera wiedzie przez poszczególne stacje, na których spotyka różnorodnych, ciekawych, a czasami niebezpiecznych ludzi. Stawia czoło swoim lękom, mierzy się z niebezpieczeństwami jakie spotyka w mrocznych i niepokojących tunelach. W wyniku promieniowania formy życia istniejące na Ziemi przybrały nowe, całkowicie nieoczekiwane postaci, które stanowią zagrożenie dla ludzkiej rasy, a podziemne tunele stanowią dla nich nowy dom.
Podziemny świat
Metro jest całym światem mieszkających tam ludzi, Ci którzy pamiętają życie na powierzchni wspominają je z nostalgią i rozrzewnieniem. Młodzi znają jedynie ciasne korytarze, mrok i kolonie grzybów, które służą za pokarm. Na powierzchnie wychodzą jedynie niektórzy – stalkerzy, odważni i nieustraszeni, którzy zdobywają potrzebne rzeczy z dawnego świata. Powierzchnia Ziemi jest niegościnnym i egzotycznym placem boju, na którym człowiek ma niewielkie szanse z nowymi tworami, powstałymi w wyniku promieniowania.
Przedstawiony świat jest wykreowany w najmniejszych detalach, podróżując razem z Artem poznajemy jego prawa, zwyczaje i tradycje. Bohater w ciągu swojej podróży zmienia się, dojrzewa, razem z nim zadajemy sobie wiele egzystencjalnych pytań o sens istnienia, życie pozagrobowe czy wiarę w Boga. Podejmujemy i rozstrzygamy razem z nim moralne dylematy i płacimy za popełniane błędy. Czytając tę książkę przyszła mi do głowy myśl, że byłaby doskonałą lekturą w liceum. Wciągająca, pełna akcji, a jednocześnie z tak trudnymi i ważnymi kwestiami z jakimi zmagają się nastolatki.
Powieść drogi?
Jednak najlepsze w książce jest zakończenie, które sprawia, że na całość podróży Artema patrzy się całkiem inaczej. Zaskakująca końcówka i wiele niedopowiedzianych kwestii pozostawiają pole do dalszego rozwoju wypadków, co też autor czyni w kolejnych książkach: Metro 2034 i Metro 2035.
Już nie mogę się doczekać kiedy dostanę je w swoje ręce, jestem ogromnie ciekawa co stanie się z bohaterem, jak potoczą się losy jego i całego metra.
Czytaliście tę książkę? Jakie są Wasze opinie? Warto kupić kolejne części?
