Znalazłam swoją ulubioną pisarkę! Wrażliwość oraz umiejętność przekazywania złożonych emocji przez Elene Ferrante w historii bohaterek jej książek, zadziwia mnie od pierwszej książki. Genialna przyjaciółka mnie zaczarowała i przeniosła do Neapolu lat sześćdziesiątych XX wieku – zaciekawiła, zaintrygowała, czasem zaszokowała. A każda kolejna książka z cyklu neapolitańskiego podbiła moje serce i sprawiła, że książki tej włoskiej pisarki zostaną ze mną na zawsze.
Genialna przyjaciółka Eleny Ferrante i jej trzy koleżanki
Cały cykl neapolitański Eleny Ferrante jest złożony z czterech powieści opowiadających losy dwóch przyjaciółek od ich dzieciństwa, aż po starość. Ich złożona relacja zmienia się przez lata – Lena i Lila – razem się bawią, dojrzewają, poznają smak pierwszej miłości, zdrady, rozczarowań i sukcesów. Ich życie to burzliwa i niespokojna opowieść o wzlotach i upadkach kobiet, które związały się niezwykłą relacją. Mimo, iż momentami toksyczna, trudna, pełna napięcia i wzajemnych oczekiwań, to więź trwała, mocniejsza niż związki rodzinne, małżeńskie, a nawet relacje z dziećmi.
Książki Eleny Ferrante od Genialnej przyjaciółki, przez Historię zmienionego nazwiska, Historię ucieczki po Historię zaginionej dziewczynki są złożone, emocjonujące i pełne pulsujących i złożonych uczuć, które pochłaniają czytelnika.
Lila i Lenu – najgorsza, najlepsza przyjaźń
Dwie kobiety różnią się od siebie w sposób skrajny, nie tylko jeśli chodzi o wygląd, ale przede wszystkim o sposób patrzenia na świat, dążenia, cele oraz sposób w jaki traktują siebie i innych. Wyzwalają bardzo dużo emocji nie tylko między sobą, ale także w osobach, które czytają książki Eleny Ferrante.
Lenu – jasnowłosa, wytrwała, z dużymi ambicjami, niepewna i naiwna, a jednocześnie z ukrytymi głęboko pokładami troski, umiejętności dostosowania się do środowiska, z genialnym zmysłem obserwacyjnym i siłą, której sama się po sobie niespodziewana.
Lila – czarnowłosa, zbuntowana, odważna, nieznająca granic, raniąca na oślep, pędząca jak burza, a jednocześnie owładnięta nieprzyjemnymi, niepokojącymi myślami. Trudna w kontakcie, bezpośrednia i z niezwykłym umysłem, który wymyka się stereotypem. Manipulująca i urocza.
Połączone ze sobą nierozerwalnie. Przez lata obserwujemy jak ich relacja zmiana się, od zależności jednej od drugiej, nadmierną ekspansję i zawłaszczanie życia, po stawianie granic, próby uwolnienia się od toksycznej przyjaźni, powrotów i rozstań. A cała skomplikowana relacja jest pokazana przez autorkę na tle innych związków, dzielnicy, Neapolu i całej Europy.
Miłość burzliwa, niespełniona, rodzicielstwo, które nie przyniosło pocieszy, zawody prywatne, polityczne i kulturalne. Momentami opowieść Eleny Ferrante jest gorzka i trudna, a czasem miękka i ujmująca. To chyba dzięki tym zmianom, tej realności, tak bardzo doceniam tę historię. Która nie da się zamknąć w ramy.
Elena Ferrante cykl neapolitański – niezwykła pisarka i jej książki
Dla mnie opowieść wspaniałą i genialna. Zwroty akcji, przemyślenia i sposób postrzegania świata przez bohaterki oraz to jak powoli odsłaniają swoje tajemnice jest ujmujący.
Dawno nie czytałam tak przemyślanego, pełnego i równego cyklu książek. Każdy tom dodaje kolejne cegiełki do historii o przyjaciółkach z dzielnicy Neapolu. Tu nie ma rzeczy zbędnych, każde słowo coś wnosi. Jeśli pragniecie dobrej lektury, ale ostrzegam po każdym kolejnym tomie, będziecie chcieli jeszcze więcej, to zacznijcie Eleny Ferante cykl neapolitański.
O tych książkach można by jeszcze bardzo długo pisać – rozwodzić się o tle historycznym i kulturalnym, samym Neapolu i włoskiej mentalności, o przemocy i trudach w jakich dorastały kobiety, o zmianach na świecie jakimi były światkami, o miłości i nienawiści – ale po prostu przeczytajcie.
Kto z Was już czytał książki Eleny Ferrante? Jak Wam się podobały?