Dziewczyny chcą się zabawić to opowieść o dorastaniu, zmianach oraz zmaganiu się z życiowymi przeciwnościami losu, które nikogo nie omijają. Młode bohaterki na swój własny sposób próbują zrozumieć życie, zachodzące w Polsce i ich sercach zmiany i uporać się z demonami, które zasiali w nich rodzice. To nie jest prosta i lekka opowiastka, to kawałek życia widziany szesnastoletnimi oczami łódzkich nastolatek. Ale od początku.
Ty masz 16 lat, ja mam 16 lat przed nami siódme niebo
Ale czy na pewno rzeczywistość Amelii, Moniki, Izy i Pauli przypomina siódme niebo? Łódź, przełom lat 80 – tych i 90 -tych XX wieku, kończy się komunizm, a zaczyna jutro pełne wolności i dobrobytu, tak przynajmniej piszą gazety. A co widzą bohaterki? Walące się w ruinę łódzkie fabryki, ludzi snujących się bez celu, którzy stracili pracę, zachodzące zmiany w polityce i gospodarce, które nie obijają ich własnych domów.
Dziewczyny, to przyjaciółki, dwie z nich Amelia i Monika poznały się w mało przyjemnych okolicznościach, przy szpitalnej fontannie, gdzie Amelia żegnała śmiertelnie chorego ojca. Z dwóch różnych światów – Amelia – półsierota, pochodząca z klasy robotniczej, Monika – profesorska córka, wychowana pod okiem gosposi w pięknej wilii, jednak połączyła je niezwykła, dziecięca więź, która przetrwała do nastoletniego czasu.
Kolejne przyjaciół – Iza i Paula pojawiły się za sprawą spontanicznego pomysłu Amelii o założeniu zespołu muzycznego, który podbije świat. Dzieli je wiele – pochodzenie, status materialny, temperament, uroda, a łączy jeszcze więcej: marzenia o sławie, lepszym życiu, potrzeba kochania i bycia kochaną, trudne sprawy rodzinne, nastoletni bunt i próba odpowiedzenia sobie na pytanie ,,Kim jestem?”.
Dziewczyny chcą się zabawić w Łodzi
Dwie autorki Adrianna Michalewska oraz Izabela Szolc w książce Dziewczyny chcą się zabawić stworzyły niezwykłe portrety młodych bohaterek oraz Łodzi z okresu przemian gospodarczych i politycznych w Polsce. Tu nic nie jest czarno-białe, nie ma złej komuny i cudownego czasu kapitalizmu, który nadchodził wielkimi krokami. Zarówno życie dziewczyn, ich rodziny, jak i wielka polityka ma wiele odcieni szarości.
Młodzieńcze ideały, marzenia i ulotność często bruka szara, brutalna rzeczywistość. Narkotyki, seks, niezrozumienie, samotność, brak perspektyw to wszystko znajdziemy w powieściowej Łodzi, to ona jest kolejnym bohaterem, który wpływa na nastolatki. Dziewczyny pragną radości, zabawy, odcięcia się od szarej rzeczywistości, jednak ta nie pozwala im o sobie zapomnieć.
Powieść, która mnie zaskoczyła
Nie tego się spodziewałam po tej książce, zaskoczyła mnie zarówno sposobem prowadzenia narracji, psychologią postaci, jak i zgrabnie wplecioną retrospekcją odnośnie wojennej historii Łodzi i dramatu jej mieszkańców pod czas hitlerowskiej okupacji Polski.
W książce znajdziemy lekkość nastoletnich marzeń i nadziei, zestawione z twardą rzeczywistością łódzkich fabryk. Niespełnioną miłość, rodzinne tajemnice, wybory, które przez lata straszą swoimi konsekwencjami.
Zarówno Amelia, Iza, Monika i Paula, jak i bohaterzy drugoplanowi, a także samo tło historyczne oraz socjologiczne zrobiło na mnie duże wrażenie. Nie spodziewałam się takiej głębi i dramatu, raczej szykowałam się na książkę lekką, pokazany oczami nastolatków okres młodości i buntu , jednak nie tak prawdziwy i dramatyczny, jaki jest zawarty w powieści Dziewczyny chcą się zabawić.
Tytuł: Dziewczyny chcą się zabawić
Autor: Adrianna Michalewska, Izabela Szolc
Ilość stron: 479
Wydawnictwo: MUZA S.A.
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu MUZA S.A.
Czytaliście Dziewczyny chcą się zabawić? Znacie inne, ciekawe książki osadzone w Łodzi?
